ای عزیز اکنون تا حجاب های غلیظ طبیعت، نور فطرت را به کلی زایل نکرده و کدورت های معاصی صفای باطنی قلب را به کلی نبرده و دستت را دنیا که مزرعه آخرت است و انسان میتواند در آن جبران هر نقصی و غفران هر ذنبی کند کوتاه نشده، دامن همت به کمر زن و دری از سعادت به روی خود باز کن و بدان که اگر قدمی در راه سعادت زدی و اقدامی نمودی و با حق تعالی از در آشتی بیرون آمدی و عذر ماسبق خواستی، درهایی از سعادت به رویت باز میشود و از عالم غیب از تو دستگیری میشود و حجابهای طبیعت یک به یک پاره میشود و نور فطرت بر ظلمت های مکتسبه غلبه کند، صفای قلب و جلای باطن بروز کند، درهای رحمت حق تعالی به رویت باز شود، جاذبه الهیه تو را به عالم روحانیت جذب کند و کم کم محبت حق در قلبت جلوه کند و محبت های دیگر را بسوزاند و اگر خدای تبارک و تعالی در تو اخلاص و صدق دید، تو را به سلوک حقیقی راهنمایی میکند و کمکم چشمت را از عالم کور میکند و به خودش روشن می نماید و دلت را از غیر خودش وارسته و به خودش پیوسته میکند.
