ای عزیز اکنون تا حجاب‏ های غلیظ طبیعت، نور فطرت را به کلی زایل نکرده و کدورت‏ های معاصی صفای باطنی قلب را به کلی نبرده و دستت را دنیا که مزرعه آخرت است و انسان می‏تواند در آن جبران هر نقصی و غفران هر ذنبی کند کوتاه نشده، دامن همت به کمر زن و دری از سعادت به روی خود باز کن و بدان که اگر قدمی در راه سعادت زدی و اقدامی نمودی و با حق تعالی از در آشتی بیرون آمدی و عذر ماسبق خواستی، درهایی از سعادت به رویت باز می‏شود و از عالم غیب از تو دستگیری می‏شود و حجاب‏های طبیعت یک به یک پاره می‏شود و نور فطرت بر ظلمت‏ های مکتسبه غلبه کند، صفای قلب و جلای باطن بروز کند، درهای رحمت حق تعالی به رویت باز شود، جاذبه الهیه تو را به عالم روحانیت جذب کند و کم ‏کم محبت حق در قلبت جلوه کند و محبت‏ های دیگر را بسوزاند و اگر خدای تبارک و تعالی در تو اخلاص و صدق دید، تو را به سلوک حقیقی راهنمایی می‏کند و کم‏کم چشمت را از عالم کور می‏کند و به خودش روشن می ‏نماید و دلت را از غیر خودش وارسته و به خودش پیوسته می‏کند.