...بنشانید درخت

به جمله زیر دقّت کن

"یزد حدود بیست و پنج ساله که رتبه اوّل قبولی در دانشگاه ها رو به خودش اختصاص داده و قطعاً اگر مادران این افراد خانه دار نبودند ما این رتبه را نمی آوردیم پس چه اصراری به اشتغال بانوان داریم؟"

وات دِ فاز؟

این جمله رو جناب آقای موسوی بیوکی، نماینده شهر یزد در مجلس شورای اسلامی در جلسه دیروزِ (سی شهریور 98) شورای برنامه ریزی و توسعه استانداری یزد بیان فرمودند که من و الهه هم برای ارائه سند تدوین شده ارتقای بانوان و خانواده اونجا بودیم.

بعد از شنیدن این جمله یه نگاه به سمت راستم انداختم، خانم گفت: ای لعنت بر نظارت استصوابی، یه نگاه به روبرو، دکتر ل. نگاهش در گوشی بود و متوجه نشد والا مقام چی فرمودند. یه نگاه به سمت چپ، الهه هنوز استرس داشت و چیزی نگفت. سرم رو پایین انداختم و انگشتانم رو دیدم، همان انگشتانی که نام این فرد رو کاغذ رآی نوشت و به صندوق انداخت و ایکاش به جای آن درختی نشانده بود.

و امّا هدفم از این مقدمه: سیاست در کشور ما، فعلاً چون اطلاعی ندارم از جاهای دیگه نمیگم، تنها یک ابزاره برای رسیدن به قدرتِ کسانی که نازل ترین بهره های هوشی و سست ترین بنیان های اخلاقی رو دارن و هیچ امّیدی به اکثریت جامعه سیاسیون نیست. بیش از این نمینویسم چون برای همیشه از این وادی کناره گرفتم.

جای مردان سیاست بنشانید درخت که هوا تازه شود...

به خدا ایمان آرید،

به خدایی که به ما بیلچه داد تا بکاریم نهال آلو؛

صندلی داد که رویش بنشینیم وبه آواز قمر گوش دهیم،

به خدایی که سماور را از عدم تا لب ایوان آورد،

و به پیچک فرمود:

« نرده را زیبا کن! »

تعادل

عظمت اروپا در توجّه به دنیا بود. قرون وسطی زندگی را خوار می‌­شمرد و دنیا را تحقیر می‌کرد. اروپای جدید دنیا را تحقیر نکرد بلکه آن را به سطح ساحت دوم یعنی عقل رساند. موقتاً تعادل برقرار شد. اروپا به مدت سه چهار قرن یعنی تا قرن بیستم اروپای متعادل بود. به این جهت به قدرت رسید و قدرتش را هم تحمیل کرد؛ نه اینکه برخلاف آنچه ما غالباً تصور می‌کنیم اروپا با ظلم و جور و ستم و ... اروپا شده، قدرت پیداکرده، نه چنین چیزی نیست.

اروپا ستمگر، ظالم و استعمارگر است. درست است اما اروپا زحمت‌کشیده، اروپا با هوس ساخته نشده، اروپا با بوالهوسی ساخته نشده، با بوالهوسی که نمی‌شود علم درست کرد، با بوالهوسی که نظم به وجود نمی­آید.

با بوالهوسی دانشگاه به وجود نمی­آید یعنی کسی مثل نیوتون که همه عمرش را صرف علم کرده با بوالهوسی این کار را کرده؟ نه.

اروپا با علم به وجود آمده. با تعادلی که در تاریخ اروپا به وجود آمده این بخت را داشته است. موهبت را داشته یا نمی‌دانم لطف الهی را داشته، به قدرت رسیده، تعادل به‌هم‌خورده، غرور ایجادشده، ظلم کرده، تعدی کرده حقوق بشر را خودش آورده و زیر پا گذاشته است.

بخشی از سخنرانی دکتر داوری اردکانی

کتابخانه مرکزی

هر بار به اینجا طلبیده شدم پیامی دریافت کردم که باید. من اینجا را بسیار دوست دارم.

 

 

الهی که بد نبینی

یک دعای عامیانه هست که به یک نفر گفته میشه "الهی بد نبینی" یعنی "الهی هیچ  اتفاقی رو بد نبینی" نه اینکه "الهی هیچ اتفاق بدی نبینی"

رزق امروز 98/06/27

وجود

با این اوضاع فعلی هر روز یه خبری بهت میرسه. خوب یا بد. درست یا غلط. این پدیده نسبتاً نوظهوریه و شاید، شاید که نه، حتماً در سال های آینده، درباره این عصر و انفجار اطلاعاتش و تغییراتی که بر سر مغز آدم های این عصر آورد خواهند نوشت.

امّا اگر تو بخوای فراتر از عصرت زندگی کنی باید فکر کنی و راهتو خودت انتخاب کنی و نه سوار بر موج ها بشی. 

بنظر من باید راه رو معلوم و جدا کنی. از چی؟ از حواشی. از چیزهایی که بهت تلقین میشه که باید باهاشون درگیر باشی ولی در واقع ربطی به تو ندارن.

رسالتت رو در زندگی بفهم و وقتی فهمیدی چشماتو ببند و عاشقانه تلاش کن.

دوست خوب پیدا کن و وقتی پیدا کردی باهاش دوستی کن، با معرفت باش، بهش توجه کن امّا باهاش قاطی نشو. وجودت رو با هیچ کس قاطی نکن.

چند نکته که امروز بهش رسیدم

امروزه آموزش عالی نخبه گرا به آموزش عالی فراگیر تحول یافته است. دوره نخبه پروری به سر آمده است و آموزش عالی همگانی شده است.

اصولا چقدر جوامع امروزی از نظر دسترسی افراد به تکنولوژی قابل مقایسه با دهه های پیشین است که انتظار داتشه باشیم کمّیت آموزش عالی هم در سطح آن زمان ها باشد.

آموزش عالی قابل تقلیل به سطح هزینه نیست و ابعاد سرمایه ای دارد.

دسترسی به آموزش عالی یک حق شهروندی است که شهروندان از طریق آن حق دانستن و یادگیری خود را توسعه میبخشند.

 

ماجرای سوکال

 ماجرای سوکال، که به شوخی فریب‌دهنده سوکال نیز معروف است، مربوط می‌شود به چاپ یک مقاله در باب مفاهیم پسانوگرا توسط آلن سوکال، استاد فیزیک دانشگاه نیویورک. در سال ۱۹۹۶، وی مقاله‌ای در نشریه پسانوگرای متن اجتماعی به چاپ رساند. هدف وی آزمودن سخت‌گیری علمی دبیران این نشریه و نشان دادن امکان سوءاستفاده از مفاهیم علمی در متون پسانوگرا بود.

اصل این ماجرا از آن جایی شروع می‌شود که سوکال، برای آزمودن جامعه متفکر پست‌مدرن، مقاله‌ای آکنده از لفاظی‌های فلسفی، برخی آسمان‌ریسمان‌های پسانوگرا و استفاده‌های کاملاً نارسا، نابه‌جا یا نادرست بعضی متفکران از مفاهیم علوم طبیعی و نظری - از جمله آشوب، نسبیت عام، فیزیک کوانتوم، تنیدگی، برخال، هندسه نااقلیدسی،مکانیک سیالات و مانند آن - و پیوند دادن آن به هرمنوتیک، جامعه‌شناسی، روانشناسی، فمنیسم و نظایر آن، را به رشته تحریر درمی‌آورد و در نشریه Social Text به چاپ می‌رساند.

طنز ماجرا این جا است که این مقاله بی‌اندازه مغلق و به همان اندازه بی‌معنا و بی‌ربط است، ولی چنان روشنفکرمآبانه و ژرف می‌نماید که هیچ یک از اعضای تحریریه این نشریه جرات ایراد گرفتن به هیچ بخشی از آن را پیدا نمی‌کنند و چشم‌بسته دست به انتشارش می‌زنند.

بعد از چاپ مقاله توسط این نشریه پسانوگرا، سوکال قضیه را رو و شروع به اثبات این می‌کند که چطور به‌سادگی توانسته دبیران نشریه را با متنی چنین بی‌ربط ولی درست‌نما مرعوب و آنان را بی‌هیچ زحمتی راغب به چاپ چنین چرندیاتی بکند. وی سپس همراه با ژان بریکمون، مجموعه تاملات خود را در زمینه سوءاستفاده‌هایی که برخی از متفکران و نظریه‌پردازان پسانوگرا از مفاهیم و نظریه‌های علمی کرده‌اند، در قالب این کتاب چرندیات پست‌مدرن؛ سوءاستفاده روشنفکران پست‌مدرن از علم گرد می‌آورد و به چاپ می‌رساند. ماجرای سوکال در سال‌های بعد مبنای کشمکشی شد که به آن «جنگ بین علوم» می گویند. (منبع:ویکی پدیا)

 

از این سوکال بازی ها زیاد در اطرافمون داریم. حواست باشه. همیشه با منطق خودت تطبیق بده و اگر چیزی غیر منطقی بود از بیانش نترس. نهایتش اینه که مجابت میکنن که اشتباه میکنی. بهتر از اینه که از ساده اندیشیت استفاده خودشونو ببرن.

دوران تنهایی

 

کجا رواست 

که از دست دوست هم بکشد

دلی که اینهمه

از دست روزگار کشید؟

دقیق یادم نیست از چه زمانی شروع کردم به تنها شدن. بله شروع کردم چون تنهایی خودخواسته ای بود. به طرز بی رحمانه ای از هر آدمی که سر راهم سبز می شد نشانه ای از جفا میافتم و همین باعث میشد چیزی از درونم با او در میان نگذارم. رؤیایم این بود که دوستی داشته باشم و در سخت ترین و سردترین روزها بنشینم و همه چیز را برایش از سیر تا پیاز و از پیدا و پنهان برایش بگویم و آخر کار بپرسم بنظرت چه کار کنم و هر چه با هم بهش رسیدیم همان را انجام دهدم بدون ذره ای شک و نگاه به پشت سر.

من بودم و آزمون و خطا و وجودی که کسی از همه چیز آن خبر نداشت و این دست و پایم را می بست و از من یک محافظه کار می ساخت. محافظه کاری که آنقدر با خودش راز و رمز دارد که دیگر ظرفیتش تکمیل شده. شادی ام را از من میگرفت.

 

هنوز در رؤیاهام منتظر آمدن دختری با صورتی معصوم و نگاهی پر حرف مانده ام که رفاقتی آغاز کنم و تا آخر عمر پای این رفاقت بمانم.

خلقت یا تکامل

مطمئنم یه روزی تو هم دنبال جواب این سؤال راه میفتی که دنیایی که الان میبینیم حاصل خلقت هوشمنده یا تکامل؟

البته حتی اگر حاصل تکامل باشه آیا میتونه خلقت رو منتفی کنه؟

اون روز شاید من نباشم، شاید من باشم، شایدم بیای از خودم بپرسی.

باید زیاد خوند و بهش فکر کرد، حتی اگر این فکر کردن و زیاد دونستن هیچ نتیجه ای نداشته باشه برات لذت بخش خواهد بود.

 

کلمات

اگر بنگریم که در آغاز هیچ نبوده و همه چیز با کلمات آغاز شده است، میبینیم که این واژه ها هستند که هستی بیکران را، کائنات را و عالم و آدم را بازنمایی میکنند. دانش بشر در باره هرچه هست با کلمات نضج میگیرد و از کلمات سر بر می آورد با کلمات مبادله میشود.

 این کلمات هستند که که امور عالم و آدم را از کتمِ نهفتگیِ پوشیدگی و در پرده بودگی فرا می خوانند بر آفتاب می افکنند و موضوع آگاهی و تأمل و تفکر ما ما میکنند.

هر چه کلمات نسبت و قرابیت بیشتری با امور و اشیاء داشته باشند بیشتر بازاندیشیده میشوند.

 

 

(... از کتاب آقایان بازرگان و فراستخواه)