دیشب (سحرگاه هشتم تیر 1401) خوابی میدیدم. افراد و محل ها اصلا مهم نیست. مهم حسیه که در خواب داشتم. ارامشی که بعد از نوجوانی دیگه تجربه نکرده بودم و جالبه که نمیدونستم که مدت هاست که این حس را تجربه نکردم. یعنی گم شده ای داشتم که خودم هم نمیدونستم چیه و تجربه اون حس در خواب موقع بیدار شدن بهم فهموند که بله مدت هاست آرامشی از جنس راحتی مخصوص نداشتن هیچ عذاب وجدانی، پذیرفته شدن، تحسین شدن و ... را نداشتم.
بنظرم بخشی از وجودم که در چند سال پیش متلاطم شده بر خلاف اون چیزی که خودم فکر میکنم هنوز به آرامش نرسیده. باید با خود مهربان بود...
